Brouwerij Huyghe informeert zijn buren.
Ook dit jaar werden alle buren door brouwerij Huyghe uitgenodigd om geïnformeerd te worden over de werking van de voorbije periode en om de toekomstplannen uit de doeken te doen. Hoewel "alle buren" eigenlijk een understatement is. Blijkbaar was niet iedereen deze maal welkom. Buurtbewoners die destijds bezwaar hadden gemaakt tegen de uitbreidingsplannen konden thuisblijven. Wie dan wél mocht komen supporteren, was het voltallige schepencollege van Melle en de toekomstige burgemeester van onze fusiegemeente.
Want wat extra steun kon men dit maal wel gebruiken voor het jaarlijkse charmeoffensief.
De infoavond begon met een professioneel gemaakte introductiefilm, waarin het bedrijf en zijn werking kort en duidelijk werden toegelicht. Zeker voor nieuwkomers gaf dit een helder overzicht. Hierna nam Alain De Laet, traditiegetrouw, het woord.
In tegenstelling tot vorige jaren, dat altijd "the good news show" was, moest de CEO nu erkennen dat de cijfers voor het tweede jaar op rij een dalende trend vertoonden. Paniek was er naar eigen zeggen nog niet, dankzij de grote bagage die ze de voorbije decennia hadden opgebouwd.
Toch kon ik me niet van de indruk ontdoen dat het gebruikelijke, vrolijke enthousiasme van De Laet, plaats moest maken voor een verbitterde, kritische en soms zelfs sarcastische toon.
Dat hij ook herhaalde malen struikelde over de vele cijfers die we ook weer deze avond te zien kregen op de slideshow, zorgde voor een verwarde vertoning.
Op zoek naar oorzaken voor de dalende cijfers wees hij op meerdere factoren: dure grondstoffen, de economische crisis, veranderingen in de exportmarkt, enzovoort. Maar zijn opvallendste conclusie was dat een groot deel van de schuld bij Frank Vandenbroucke lag. Deze minister van Volksgezondheid zou volgens De Laet campagnes voeren die de Belg ontmoedigen om alcohol te consumeren, omdat overmatig gebruik schadelijk is voor de gezondheid. Net toen ik me afvroeg of het waken over de volksgezondheid niet één van de taken was van Vandenbroucke, ging De Laet nog een stap verder. Hij stelde dat de minister blijkbaar tegen alcohol en tabak is, maar wél voorstander van drugsgebruik. Qua informatie kan dit al tellen, dacht ik toen ik terug op mijn stoel klom.
Tenslotte richtte hij zich tot het schepencollege en vroeg hen om dergelijke ministers een halt toe te roepen. Ik zag niemand direct zijn gsm nemen om te bellen naar Frank, dus veronderstel dat ze dit toch eerst eens samen intern gaan overleggen hoe ze dit zullen aanpakken...
Misschien dachten ze, net als ik, dat het vreemd is voor een bedrijf dat voornamelijk van export leeft, om zich druk te maken over het beperkte alcoholgebruik van de Belg.
Daar heeft brouwerij Huyghe toch zelf nog even over nagedacht en in navolging van vele anderen een alcoholvrij bier op de markt gebracht. Delirio met een minimaal alcoholpercentage van 0,3% is een verassend lekker bier dat zeker een plekje verdient in hun rijkgevulde prijzenkast.
Na de vele cijfers kwamen we dan eindelijk aan het belangrijkste hoofdstuk: de uitbreidingsplannen!
Daarvoor gaf de CEO graag het woord aan de architect, die met grondplannen en 3D-tekeningen een helder beeld gaf van de aanpassingen die men heeft moeten hertekenen en wat het uiteindelijke voorstel is. Herhaaldelijk werd de brave man onderbroken door een nerveuze De Laet, die benadrukte hoeveel inspanningen en kosten de brouwerij al heeft gemaakt om de "klagers" tegemoet te komen. Dat dit al heel veel geld heeft gekost om telkens te veranderen en momenteel ook altijd een ‘njet' te krijgen omtrent omgevingsvergunningen en andere RUP-dossiers werd toch ook eens vermeld. De avond werd traditiegetrouw afgesloten met gratis bier, frietjes met stoofvlees en vol-au-vent à volonté. Een mooie traktatie voor de niet-klagende buren.
De CEO van de ‘friendly neighborhood brewery' heeft een droom. Hij verdedigt deze door te claimen dat de brouwerij hét paradepaardje en dé trots is van Melle. Dat niet iedereen even hard deze droom deelt, is iets dat Alain De Laet moeilijk lijkt te verteren. Voor iemand die waarschijnlijk zelden tot nooit tegenspraak krijgt, moet dit zuur zijn.
Dat over het nieuwe voorgestelde project heel hard is over nagedacht, staat buiten kijf. Het ziet er indrukwekkend en zeer efficiënt uit. Daarbij komt dat het bedrijf ook al jaren grote investeringen doet in duurzaamheid om o.a. de CO2 uitstoot in 2035 tot nul te herleiden en het afvalwater voor 65% weer drinkbaar te maken. Deze initiatieven kunnen we alleen maar toejuichen en verdienen alle lof.
Toch bleef één vraag onbeantwoord: "Waarom moet dit project per se midden in een woonbuurt worden gerealiseerd?" Ik kreeg niet de kans om ze te stellen. Wel merkte iemand op dat het lastig zou zijn om de brouwerij met een kraan te verplaatsen. "Neen, niet met een kraan. Maar met een budget zoals dat van hen, zijn er vast andere oplossingen mogelijk," antwoordde ik.
Noot: U zult hebben opgemerkt dat ik wél een uitnodiging had. Blijkbaar wist men niet wie ik was. Na het lezen van dit artikel zou het kunnen dat 20 november 2024 mijn laatste bezoek aan de brouwerij als "goede buur" was. Als het zover komt, zal ik met plezier betalen voor een Delirio om te toosten op een goede afloop.